Neem direct contact op met uw huisarts of met de huisartsenpost. Een sepsis kan levensbedreigend zijn. U heeft snel een behandeling in het ziekenhuis nodig.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica. We zien sepsis als een echte urgentie, net als een hartinfarct of een beroerte.
In het kort: Een bloedvergiftiging ontstaat door een verspreiding van bacteriën in het bloed. Een bloedvergiftiging wordt ook wel sepsis genoemd. Bekende symptomen van bloedvergiftiging zijn een snelle hartslag, bloeddrukdaling, koorts, koude rillingen en verwardheid.
Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over. Bacteriën kunnen vele soorten infecties veroorzaken: blaasontsteking, keelontsteking, longontsteking, hersenvliesontsteking en middenoorontsteking zijn enkele voorbeelden.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
De infectie kan zich uitbreiden en zich in de bloedbaan verspreiden. Dan is er in uw hele lichaam sprake van een infectie. De klachten hierbij kunnen verschillen van je niet lekker voelen tot zeer ziek zijn met koude rillingen en koorts.
Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
Een ontsteking, of ook wel inflammatie genoemd, wordt gedefinieerd als de reactie van het lichaam op een potentieel schadelijke stimulus. Bij infectie is er sprake van weefselinvasie door micro-organismen en hierdoor zal bij een verder gezonde patiënt een ontstekingsreactie optreden.
Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.
De twee belangrijkste bloedonderzoeken om vast te stellen of er ontstekingen zijn en hoe hevig de ontstekingen zijn, zijn het onderzoek op de snelheid van de bloedbezinking en het onderzoek op de aanwezigheid van het zogeheten C-reactieve proteïne (CRP).
Als er een bloedvergiftiging optreedt, geeft dit vaak klachten als rillen, koorts, zich niet lekker voelen, misselijkheid, braken en diarree. Bij oudere mensen gaat dit bovendien vaak gepaard met verwardheid. In een ernstiger geval, de zogenaamde septische shock, kan de bloeddruk plotseling dalen.
Capsules, tabletten en drank beginnen na 1 tot 2 uur te werken; de injectie en het infuus werken meteen. Eén dosis werkt 6 tot 12 uur. Na een paar dagen merkt u dat de klachten van de infectie minder worden. Soms is het mogelijk om een kuur van 1 dag te gebruiken.
De meest voorkomende oorzaken van verhoogde CRP waardes zijn: bacteriële infecties. chronische ontstekingsziektes (Lupus of Reumatoide Artritis) longontsteking.
Ongeveer een derde heeft intensive care-behandeling nodig. Eén op de vijf van hen overlijdt. Van de patiënten met sepsis die geen intensive care-behandeling nodig hebben, overlijdt één op de acht.
Een bloedvergiftiging is ernstig en mogelijk levensbedreigend. Omdat je toestand erg snel kan verslechteren, is een intensieve behandeling in het ziekenhuis nodig.
Sepsis wordt nog vaak, zowel door 'gewone burgers' als professionals gezien als een ernstige infectie waar je na een paar weken tot maanden weer geheel van bent hersteld. Met de restklachten is men vaak niet bekend waardoor overlevers zich al gauw als 'een zeur' weggezet voelen.
Sepsis is een reactie van het lichaam op een infectie en kan leiden tot beschadiging van weefsel en uitval van organen. De boosdoeners zijn bacteriën, virussen en schimmels die met name via de longen, maar ook via wondjes of urinewegen het lichaam kunnen binnenkomen.
Soms veroorzaken bacteriën een ontsteking (infectie). Een ontsteking gaat vaak vanzelf over, maar soms zijn antibiotica nodig. Dit zijn medicijnen die helpen tegen een ontsteking met bacteriën. Als antibiotica vaak worden gebruikt, kunnen bacteriën daar ongevoelig (resistent) voor worden.
De gevolgen van ontstekingen
Doordat de ontsteking niet meer onder controle is circuleren geïnfecteerde cellen via de bloedbaan door ons lichaam. Een logisch gevolg hiervan is dat orgaanfuncties worden beïnvloed. Zo kunnen op lange termijn de wanden van de bloedvaten door een chronische ontsteking aangetast raken.
Het is verstandig om een ontsteking met rust te laten. Uitwendige wondjes en ontstekingen kun je het beste goed schoonhouden en afdekken. Bij inwendige ontstekingen is het van belang goed te drinken en de weerstand op peil te houden. Bijkomende klachten zijn vaak goed te behandelen met zelfzorgmiddelen.
Ziekmakers. In ons eten kunnen ziekmakers zitten, zoals bacteriën, virussen of parasieten. Deze zijn niet met het blote oog te zien en ook kun je ze niet proeven of ruiken. Ze kunnen zorgen voor een voedselinfectie of een voedselvergiftiging en kunnen klachten als misselijkheid, braken en diarree veroorzaken.
Een temperatuur tussen 10 °C en 40 °C. Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75 °C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood. Voedingsstoffen als eiwitten en koolhydraten in de buurt.
Via de bloedbaan kunnen bacteriën zich verspreiden doorheen het lichaam. Dit kan de vitale organen, bijvoorbeeld de longen, het hart of de lever, aantasten, in die mate dat ze minder goed functioneren en mogelijks zelfs volledig uitvallen. Daarnaast kan een bloedvergiftiging gepaard gaan met een septische shock.
