Brengt iemand anders uw urine naar de praktijk, zorg dan dat deze persoon uw klachten kent en meet uw temperatuur op. De vragen die de assistente kan stellen kunt u bekijken op het formulier dat u hier kunt downloaden. U spreekt met de assistente af hoe en wanneer u uitslag krijgt.
Bij plasklachten of vermoedens op een blaasontsteking kunt u de urine laten onderzoeken op bacteriën, bloed, eiwitten en suiker. U kunt en mag zelf beslissen of u de urine wilt laten onderzoeken. U heeft hier geen toestemming voor nodig.
U kunt u elke dag zonder afspraak urine voor controle brengen voor 10.00 uur. (verkrijgbaar bij iedere apotheek en aan de balie bij de doktersassistenten).
Het beste is om de opgevangen urine zo snel mogelijk bij de huisarts of op het laboratorium af te geven. Als dit niet mogelijk is moet de urine in ieder geval in de koelkast bewaard worden, maar niet langer dan 24 uur. Bij kamertemperatuur kunnen aanwezige bacteriën zich snel vermeerderen, vaak al binnen één uur.
Zo herkent u een blaasontsteking
Uw urine (plas) kan raar ruiken of troebel zijn. Soms zit er bloed in. Een blaasontsteking kan ook een drukkend of pijnlijk gevoel in uw onderbuik of rug geven.
Wanneer u denkt dat u een blaasontsteking heeft, kunt u dit zelf testen. U vangt daarvoor wat (ochtend)urine op in een schoon potje en voert de test uit zoals uitgelegd op de gebruiksaanwijzing van de testen.
Bij nierbekkenontsteking heeft u 1 of meer van deze klachten: koorts, koude rillingen. ziek gevoel of misselijkheid. pijn in uw rug of zij, aan één of beide kanten.
Interstitiële cystitis (IC) noemen we ook wel blaaspijnsyndroom. Het is een chronische goedaardige aandoening van de urineblaas, die niet wordt veroorzaakt door bacteriën. Het gaat om een ontstekingsreactie van de blaaswand. Het lijkt op een blaasontsteking, maar antibiotica helpen niet.
Het beste is om de opgevangen urine zo snel mogelijk bij de huisarts of op het laboratorium af te geven. Als dit niet mogelijk is moet de urine in ieder geval in de koelkast bewaard worden, maar niet langer dan 24 uur. Bij kamertemperatuur kunnen aanwezige bacteriën zich snel vermeerderen, vaak al binnen één uur.
Meestal gaat een blaasontsteking binnen een week over en hoeft u niet naar uw huisarts.
Het onderzoek van bij kamertemperatuur bewaarde urine is alleen betrouwbaar indien de urine binnen 2 uur na lozing wordt onderzocht. Wanneer dit niet mogelijk is, plaatst u de urine onmiddellijk in de koelkast (tot max. 24 uur na lozing).
Voor de meeste onderzoeken duurt het enkele dagen tot een week voordat de uitslagen bij uw huisarts zijn.
Urineonderzoek kan duidelijk maken of er sprake is van geslachtsziekten (soa's), urineweginfecties, nierziekten, urinewegproblemen of stofwisselingsziekten. Wat u hiervoor precies moet doen, is afhankelijk van het type onderzoek dat door uw zorgverlener is aangevraagd.
Het is van belang dat u die gebruikt voor het opvangen van de urine. Deze materialen bevatten geen verontreinigingen of stoffen die het onderzoek van de urine kunnen storen. Het is het beste om de eerste urine die u 's ochtends produceert, in te leveren, de zogenaamde ochtendurine.
Het beste brengt u de urine binnen 2 uur na het plassen. Breng het in ieder geval binnen 24 uur en bewaar de urine in uw koelkast totdat u het wegbrengt.
Urine inleveren
Gebruik hiervoor alleen een urine potje wat u bij ons of bij de apotheek kunt ophalen en sluit deze goed af. Potjes of glaasjes van thuis worden niet geaccepteerd. Het potje hoeft niet volledig te worden gevuld, een bodempje van 1 cm volstaat.
Urineonderzoek wordt gedaan als uw huisarts of verloskundige meer wil weten over de werking van uw nieren of urinewegen. Zo kunnen urineweginfecties worden opgespoord, maar ook nog andere aandoeningen zoals geslachtsziekten (SOA) bij mannen en diabetes (suikerziekte).
In urine kan van alles worden gevonden: micro-organisamen, stofwisselingsproducten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, cellen van slijmvlies van de urinewegen en allerlei chemische verbindingen. Pas als er heel veel van voorkomt, in veranderde vormen, kan dit wijzen op onder andere urologische aandoeningen.
Kleur: normaal geproken is urine geel van kleur. Over het algemeen geldt, hoe geconcentreerder de urine is, hoe donkerder geel. Een rode of bruine kleur kan wijzen op de aanwezigheid van bloed: rode urine: bijmenging van vers bloed; blaasgeruis, blaastumoren of urethraproblemen kunnen een oorzaak zijn.
Door de blaas plotseling te laten leeglopen ontstaat bij IC een zogenaamde huilende blaas. Overal zijn dan kleine bloedingen zichtbaar. Soms besluit de arts tot een bioptie: het wegnemen van stukjes weefsels (biopt) uit de blaaswand, om te onderzoeken.
Als je dus ontlasting hebt gehad kunnen deze bacteriën je makkelijk je plasbuis bereiken Door zweet, via een inlegkruisje of gewoon al als je je afveegt van achter naar voren. Zo komt het ook dat vrouwen die urineverlies hebben en verband hiervoor dragen vaker en infectie hebben dan vrouwen die geen verband dragen.
Als een blaasontsteking onbehandeld blijft, is het mogelijk dat deze overgaat in een prostaatontsteking of nierbekkenontsteking. Dit gaat vaak gepaard met koorts en een ziek gevoel. Indien u last heeft van een blaasontsteking, moet u ervoor zorgen dat u anderhalf tot twee liter per dag drinkt.
troebele urine; soms lichtrode urine (bloed in de urine); pijn tijdens het plassen; kleine hoeveelheden plassen.
De pijn begint aan de zijkant van de buik en kan - afhankelijk van de plaats waar de steen vastzit - uitstralen naar de lies, het bovenbeen of de geslachtsorganen. Typisch aan koliekpijn is de onstuitbare bewegingsdrang. Men is rusteloos, loopt rond en kruipt soms letterlijk over de vloer van de pijn.
Lage rugpijn en buikpijn
Een herkenbare klacht bij een blaasontsteking is uitstralingspijn naar de onderrug en buik. De blaas ligt onder in het bekken. De pijn die daar bij een blaasontsteking optreedt wordt door twee factoren veroorzaakt. Ten eerste is er een lokale zwelling in de blaas vanwege ontstekingsoedeem.
