Artikel 32 - Het verbod van kinderarbeid en de bescherming van jongeren op het werk. Kinderarbeid is verboden. De minimumleeftijd voor toelating tot het arbeidsproces mag niet lager zijn dan de leeftijd waarop de leerplicht ophoudt, onverminderd voor jongeren gunstiger regels en behoudens beperkte afwijkingen.
Indien blijkt dat het verbod van kinderarbeid is overtreden riskeert de werkgever en de ouder/voogd een boete. Een boete wordt berekend per persoon en per dag en het boetenormbedrag bedraagt minimaal €1.000 en maximaal €2.000.
Kinderen tot 13 jaar mogen in Nederland niet werken. Dat is een algeheel verbod: het verbod op kinderarbeid. U kunt voor kinderen in deze leeftijdscategorie alleen een ontheffing krijgen als sprake is van cultureel werk (artistieke arbeid).
Kinderarbeid is legaal in Bolivia, als enige land ter wereld. Vanaf 10 jaar mogen kinderen werken, mits onder begeleiding en onder de voorwaarde dat het kind ook naar school gaat.
De wet heeft de kinderarbeid streng gereglementeerd. Als uitgangspunt geldt het principe van het algemeen verbod om kinderen arbeid te doen of laten verrichten. Dit betekent dat elke lichamelijke of geestelijke inspanning in het kader van het maatschappelijk productieproces verboden is.
Kinderarbeid heeft gevolgen voor de geestelijke en lichamelijke ontwikkeling. Omdat kinderen makkelijk uit te buiten, goedkope arbeidskrachten zijn, worden zij eerder ingehuurd dan volwassenen. Daarmee leidt kinderarbeid tot lagere lonen en hogere werkloosheid onder volwassenen.
Twaalf of vijftien uur per dag werken was heel gewoon, en vrije dagen bestonden nauwelijks. Het loon dat de kinderen verdienden, bedroeg ongeveer 50 tot 70 cent per week, dat in zijn geheel moest worden bijgedragen aan het huishouden van het gezin. Alleen een brood kon in die tijd al 70 cent kosten.
Al in 1874 zorgde het Kinderwetje van van Houten ervoor dat kinderarbeid onder de 12 jaar in Nederland afgeschaft werd. Met al deze wet- en regelgevingen in Nederland tegen kinderarbeid kunnen we wel stellen dat kinderarbeid ver van ons af staat.
De Leerplichtwet van 1901 maakt een definitief einde aan de kinderarbeid. Vanaf dat moment zijn ouders verplicht hun kinderen van zes tot en met twaalf jaar naar school te sturen. In de praktijk doen de meeste ouders dat dan al. Rond 1900 bezoekt 90 procent van de kinderen een school.
In sommige landen komt nog kinderarbeid voor. Kinderarbeid komt nog voor in sommige landen, omdat veel gezinnen heel arm zijn. Kinderen helpen hun ouders om zo genoeg eten te kunnen kopen.
Maximaal 24 dagen mogen werken (optreden, acteren) in een leeftijdsjaar, waarbij repetities niet meetellen als speeldag. Maximaal 3 dagen per week werken. Maximaal 4 uren werken op schooldagen. Maximaal 12 uren mogen werken in een schoolweek.
'Voordelen' van kinderarbeid zijn er wellicht op de korte termijn (snel geld verdienen met laagbetaalde krachten), maar uiteindelijk houdt de praktijk armoede slechts in stand. Kinderen die werken krijgen geen kans om naar school te gaan en dus geen kans op een betere toekomst.
Ze werken vooral in steengroeven en in de kledingindustrie. Turkije: In Turkije werken bijna 900.000 kinderen, dit is bijna 6% van het totaal aantal kinderen tussen de 6 en 17 jaar in het land. Daarnaast werken veel Syrische kinderen die gevlucht zijn naar Turkije op de katoenvelden en in kleine winkels.
Wereldwijd werken er 160 miljoen kinderen, blijkt uit onderzoek van UNICEF en International Labour Organization (ILO).
Kinderrechten gaan over onderwerpen als onderwijs, gezondheid en de rol van familie en ouders. Ze gaan over vrijheid van geloof en vrijheid van meningsuiting. Ze gaan ook over het recht op een naam en een nationaliteit. Over een dak boven je hoofd en spelen.
De ergste vormen van kinderarbeid zijn kinderslavernij, kinderprostitutie, kindsoldaten en kinderen die aan criminele activiteiten mee moeten doen, waardoor wereldwijd miljoenen kinderen worden getroffen.
Na de Industriële Revolutie gaan kinderen in fabrieken aan de slag. In Nederland begon de grootscheepse industrialisatie pas rond 1890, waardoor de ergste excessen hier zijn vermeden. Steenkoolmijnen kwamen er in Nederland pas na 1900, en toen werden er geen jongens jonger dan veertien jaar aan het werk gezet.
Pas als kinderen veel meer en veel zwaarder werk moeten doen, is er sprake van ernstige vormen van kinderarbeid, van uitbuiting, van onvrijheid, van loonslavernij. Het aantal kinderen dat gevaarlijk en zwaar werk doet is ongeveer 120 miljoen. De helft daarvan doet zulk zwaar werk dat we het kindslavernij kunnen noemen.
We hanteren een zerotolerance-aanpak voor zowel dwangarbeid als kinderarbeid. Alle leveranciers die voor ons werken, moeten ons strikte beleid ter bestrijding van dwangarbeid en kinderarbeid ondertekenen en naleven. In 2020 hebben we 0 gevallen van kinderarbeid vastgesteld.
Honderdduizenden Oeigoeren zitten vast in 'heropvoedingskampen' en komen terecht op katoenplantages en -spinnerijen. En deze dwangarbeid wordt ingezet voor grote merken als Adidas, Tommy Hilfiger en Zara, en zelfs Patagonia.
Kinderarbeid wordt absoluut niet getolereerd in de gehele toeleveringsketen van Primark; dit is onaanvaardbaar. Dit staat duidelijk omschreven in de Gedragscode van Primark, die is gebaseerd op de normen van het Ethical Trading Initiative (ETI) en de International Labour Organisation (ILO).
In 4 landen die lid zijn van de Europese Unie komt toch nog kinderarbeid voor. Niet in Nederland of België, maar wel in de armere landen zoals Griekenland, Portugal, Italië en Spanje. Maar ook in Engeland is kinderarbeid geen uitzondering. In Spanje wordt het aantal werkende kinderen op 100.000 geschat.
