De term burn-out is geen officiële diagnose. In de officiële benaming spreken we dan van een somatische symptoomstoornis, of een depressie. Dit kan verschillen per persoon en moet altijd goed onderzocht worden.
In de DSM 5 wordt een dergelijke stressgebonden stoornis een "aanpassingsstoornis" genoemd. Als lichamelijke klachten op de voorgrond staan wordt het wel een ongedifferentieerde somatoforme stoornis genoemd. Andere benamingen zijn: overspannen, surmenage, hyperesthetisch-emotioneel syndroom, neurasthenie en burn-out.
De diagnose burn-out staat niet in de DSM-5 of de ICD-classificatie van de WHO. Onduidelijk is of burn-out – met klachten van slaap, stemming, prikkelgevoeligheid en vermoeidheid – fundamenteel verschilt van depressie en angst. Wel weten we dat een ernstige burn-out niet goed te onderscheiden is van een depressie.
Het verschil is dat een burn-out het gevolg is van langdurige overbelasting, terwijl een depressie ook kan ontstaan zonder dat er sprake is van overbelasting. Verder speelt aanleg bij het ontstaan van een depressie een grotere rol dan bij burn-out.
Werkstress, overspanning en burn-out klachten kunnen geleidelijk in elkaar overgaan. Afhankelijk van de ontstaansgeschiedenis, de ernst en duur kan er tevens sprake zijn van een psychische stoornis. Veelal gaat het dan om een zogenaamde somatoforme stoornis of een stemmingsstoornis.
De eerste herstelfase duurt gemiddeld 3 weken, de tweede 3 tot 6 weken en de derde 6 weken. In totaal ben je dus al snel 12 tot 15 weken bezig om te herstellen. Belangrijk om op te merken is dat de totale herstelduur per persoon sterk kan verschillen.
Je hebt 3 of meer spanningsklachten, zoals: Lichamelijke moeheid: een uitgeput gevoel. Geestelijke moeheid: moeite om je aandacht erbij te houden en/of dingen te onthouden. Prikkelbaar zijn.
Iemand met burn-out klachten heeft last van de volgende drie kenmerken: Spanningsklachten, zoals: lichamelijke vermoeidheid, concentratieproblemen, geheugenproblemen, onrustig slapen, piekeren en/of een gejaagd gevoel. Verliezen van grip op de situatie en een gevoel van machteloosheid.
vooral lichamelijke moeheid: een uitgeput gevoel. en geestelijke moeheid: moeite uw aandacht erbij te houden (concentreren) en/of dingen te onthouden (geheugen); onrustig slapen. prikkelbaar zijn (snel boos of geïrriteerd)
In principe kan iedereen een burn-out krijgen. De mensen met dit probleem zijn echter vaak getalenteerd, enthousiast en gemotiveerd. Jouw meest betrokken, geëngageerde en hardwerkende mensen lopen dus het grootste risico op een burn-out.
De psycholoog focust zich dus vooral op het analyseren en het veranderen van jouw gedachten en overtuigingen. Een multidisciplinaire aanpak gaat niet alleen uit van het cognitieve deel, maar besteedt ook aandacht aan je herstel en de re-integratie. Het cognitieve deel is belangrijk, maar niet voldoende.
Chronische stress is een optelsom van stressreacties waarvan iemand niet of niet voldoende herstelt, hetgeen zorgt voor allerlei stressgerelateerde ziektes en stoornissen. Een voorbeeld van de gevolgen van chronische stress is het ziektebeeld dat bekend staat als “burnout”.
Heeft u het vermoeden dat u een burn-out heeft? Maak dan een afspraak met uw huisarts. Deze stelt u vragen over uw situatie om vast te stellen of u een burn-out heeft. Daarna bespreekt de huisarts, samen met u, wat een passende behandeling voor u kan zijn en verwijst hij/zij u door naar de juiste hulpverlener.
Gemiddeld duurt een burn-out negen maanden, dit wil zeggen, je bent negen maanden op ziekenkas. Van je burn-out af raken kan echter jaren duren. Het gaat hier om gemiddelden. Dit betekent dat er werknemers zijn die na een maand gaan werken en dat er mensen zijn die drie jaar van hun job weg blijven.
We kunnen hier een duidelijk antwoord op geven: Sinds 1 januari 2012 valt een burn-out niet meer onder de basisverzekering. Burn-out werd in de Geestelijke gezondheidszorg (GGZ) gezien als aanpassingsstoornis en 2012 hebben de zorgverzekeraars besloten de behandeling voor een aanpassingsstoornis niet meer te vergoeden.
Herstel in eigen of ander werk
Soms moet dat geleidelijk, maar niet altijd. Anders dan je misschien zou verwachten kunnen mensen met een burnout soms juist beter wel gedeeltelijk bezig (soms zelfs werk) blijven, wel met louter korte, energiegevende taken en veel pauzes.
Eet op vaste tijden, ga dingen doen, wissel dat af met voldoende rust en bouw regelmatig momenten voor ontspanning in. Van een boek lezen, naar muziek luisteren, sporten, tijd voor familie en vrienden nemen, je hobby oppakken enzovoort. Plan zeker je agenda niet te vol, maar houd ruimte voor rust en ontspanning.
Welke therapievormen we vaak gebruiken bij het behandelen van een burn-out, zijn: cognitieve gedragstherapie, oplossingsgerichte therapie, hartcoherentie en mindfulness. Veel opties dus, zo krijg je altijd de best passende hulp bij je burn-out.
Om te herstellen van een burn-out is een actieve aanpak nodig. Een burn-out gaat niet vanzelf over. Vaak is professionele hulp noodzakelijk. Zoek tijdig hulp, anders kunnen stressklachten verergeren.
Het gevolg van het langdurig negeren van de signalen is uiteindelijk totale uitputting en vermoeidheid, die vaak gepaard gaat met een groot aantal lichamelijke klachten (zoals hyperventilatie, hartkloppingen, maag- en darmklachten, paniekaanvallen, vergeetachtigheid, concentratieproblemen, slecht slapen en hoofdpijn).
Mensen herstellen meestal wel goed van een burn-out. Maar niet iedereen herstelt even snel. Bij een actieve aanpak is de kans groot dat u uw normale bezigheden geleidelijk weer kunt oppakken. Meestal lukt dit binnen enkele maanden.
Wat doet een burn-out met je relatie? Een burn-out kan zorgen voor meer spanningen binnen jullie relatie en minder intimiteit. Dit komt doordat jullie allebei op een andere golflengte zitten, jouw partner prikkelbaar is, en minder aandacht heeft voor jullie relatie heeft dan normaal.
Wat zijn gevolgen van een burn-out? Tijdens een burn-out slaap je slecht, omdat je veel piekert. Slecht slapen leidt tot meer fysieke vermoeidheid, waardoor er een negatieve spiraal ontstaat. Mentale overbelasting maakt het moeilijker om dingen te onthouden.
Constant iets willen eten. In de overlevingsstand kun je niet goed meer het verschil voelen tussen nerveus zijn, moe zijn en honger hebben. Alle drie geven een draaierig gevoel in je buik en een licht gevoel in je hoofd waardoor je geneigd bent om steeds te willen eten (waarschijnlijk het liefst met suiker en vet).
