Een retorische vraag is een stijlfiguur. Een retorische vraag wordt gesteld als een vraag, maar heeft vaak de intonatie van een mededeling. De steller van een retorische vraag verwacht geen antwoord op zijn vraag, maar wil graag dat de ontvanger van de vraag zich aangesproken voelt.
Er zijn open, gesloten en suggestieve vragen, controlevragen en tegenvragen.
Een retorische vraag is een stijlfiguur waarbij iemand een vraag stelt zonder een antwoord te verwachten. Het is de bedoeling dat de ontvanger zich aangesproken voelt en aan het denken wordt gezet. Een retorische vraag heeft de vorm van een vraag, maar is eigenlijk meer een nadrukkelijke mededeling.
Een retorische vraag is een stijlfiguur waarbij iemand een vraag stelt, en daar geen antwoord op verwacht. Iemand zou bijvoorbeeld kunnen roepen: [Ben je helemaal gek geworden?] De steller van de vraag verwacht hier natuurlijk geen ja of nee op, maar wil aangeven dat hij denkt dat je gek bent.
Retorica is de kunst van het overtuigend schrijven en spreken. De term is afkomstig uit het Oudgrieks en wordt ook wel vertaald met redenaarskunst. Retorica is ook tegenwoordig nog van groot belang voor politici, advocaten, filosofen, dichters en schrijvers.
Een retorische vraag wordt gesteld als een vraag, maar heeft vaak de intonatie van een mededeling. De steller van een retorische vraag verwacht geen antwoord op zijn vraag, maar wil graag dat de ontvanger van de vraag zich aangesproken voelt.
Een suggestieve vraag, leidende vraag, meervoudige vraag (Latijn: plurium interrogationum, Engels: many questions) of geladen vraag (Engels: loaded question) is een vraag die het antwoord suggereert en daardoor heel misleidend kan zijn.
Een suggestieve vraag is een vraag waarbij in de formulering van de vraag het door de vragensteller gewenste antwoord al besloten zit. De vragensteller wil de ander namelijk een zekere richting op duwen.
Een sturende vraag, ook wel leidende of suggestieve vraag genoemd, wordt gebruikt om de ander zodanig te leiden dat hij antwoorden zal geven, ook al heeft iemand een bepaalde keuze in gedachte. Het is een vraag die het antwoord al suggereert en daardoor erg misleidend kan zijn.
Er zijn verschillende vragen: Open vragen beginnen met: wie, wat, wanneer, waar, en ook hoe, hoe vaak, etc. Open vragen nodigen uit om je verhaal te vertellen en leveren veel informatie op. Gesloten vragen zijn 'ja'-/ 'nee'-vragen of meerkeuze vragen.
Wat zijn nu goede vragen? Ten eerste zijn daar de informatieve vragen. Die beginnen met wat, waar, waarom, hoe, wat… precies, hoeveel.
Denkvragen zijn filosofische vragen. Daarbij kijk je anders tegen de klassieke indeling van open en gesloten vragen aan. Leerlingen moeten bij een dialoog of een filosofisch gesprek altijd uitleggen waarom ze iets vinden. Alleen dan kan een (filo- sofische) dialoog ontstaan.
zoals wie, wat, waar, waarom, wanneer? Deze worden nog aangvuld met de 'Hoe-vraag'.
Topische vragen, ook wel W-vragen of de vijf W's genoemd, zijn vragen omtrent het onderwerp van een tekst, zoals wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe? Ze kunnen worden gebruikt in de tekstanalyse en het tekstontwerp om de opbouw van een tekst te karakteriseren.
bijv. naamw. beeldend, suggestief Voorbeeld: Met veel evocatief talent een bijzonder fraai en melancholiek stemmende wereld van zachte schaduwklanken oproepend.
Een retorische vraag is een stijlfiguur waarbij een vraag wordt gesteld, waarop men geen antwoord verwacht. Het is de bedoeling dat de ontvanger (toehoorder, lezer) zich aangesproken voelt en voor waarheid aanneemt wat de zender (spreker, schrijver) suggereert.
Tegenvragen worden gesteld om initiatief te houden of om te hernemen. Bijvoorbeeld: Hoe bedoelt u? Waarom vraagt u dat?
Gesloten vragen zijn vragen waarop respondenten een beperkt aantal antwoorden kunnen geven die vooraf zijn bepaald. De traditionele definitie van een gesloten vraag is een vraag waarop iemand alleen 'ja' of 'nee' kan beantwoorden, zoals bijvoorbeeld: 'Heeft u een hypotheek?
Vraag naar verduidelijking van iets dat de ander ter sprake heeft gebracht. Kunt u een voorbeeld geven? Wat bedoelt u precies?
Het tegenovergestelde van suggestieve vragen zijn waardevrije vragen (ook wel neutrale vragen genoemd). In tegenstelling tot een suggestieve vraag hoor je bij een waardevrije vraag niet een suggestie in de vraag doorklinken. Je wordt niet een richting op gestuurd / geleid.
Een vraag op zichzelf kan ook een goed antwoord zijn. Als u daarvan niet overtuigd bent dan helpt Michel Hoetmer u misschien op weg in zijn artikel: Overtuigingskracht = de juiste vragen stellen.
Vraag op een neutrale, eerlijke manier om informatie en u zult eerlijke, doordachte en waardevolle feedback terugkrijgen. Verstop een mening of een veronderstelling in uw enquêtevraag en u zult vooringenomen, onbruikbare reacties ontvangen.
Wilt u dit absoluut niet, blijf dan vooral kalm en vriendelijk en zeg gewoon eerlijk dat u deze vraag niet wilt beantwoorden. Of vraag de werkgever waarom hij dit wilt weten. Vragen die u bijvoorbeeld zou kunnen stellen: Deze vraag had ik niet aan zien komen.
