De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in het bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Als er een verdenking bestaat op een bedreigende infectie, dan wordt er bij waarden van 100 of meer meestal een antibioticum voorgeschreven. Soms zijn de CRP waardes matig verhoogd.
De uitslag geeft aan hoeveel CRP er in uw bloed aanwezig is. Normaal is deze waarde kleiner dan 10. Een verhoging wijst op een ontsteking in uw lichaam. Als er een verdenking bestaat op een longontsteking dan wordt er bij waarden van 100 of groter meestal overgegaan tot het voorschrijven van een antibioticum.
Bij uw eigen huisarts krijgt u een CRP sneltest, via een vingerprik. Uw huisarts kan zo bepalen of de 'CRP-waarde' (een eiwit) in uw bloed verhoogd is, wat kan wijzen op een ontsteking. Bij gezonde mensen (zonder ontstekingen) is de CRP-waarde in het bloed meestal lager dan 5 mg/l.
Bij een CRP boven de 100 betreft het waarschijnlijk ee n pneumonie en kan de huisarts antibiotica voorschrijven. Bij een CRP-waarde tussen de 20 en 100 hangt het af van de overige symptomen van de patiënt.
Een verhoogde waarde van meer dan 10 mg/l wijst op een acute infectie. De arts zal dan aanvullend onderzoek doen om oorzaak en locatie te vinden.
Voor het vaststellen van een ernstige infectie wordt aanbevolen om de afkapwaarden > 80 mg/L voor CRP en > 2,0 ng/mL voor PCT aan te houden ('rood' alarmsymptoom). Voor het uitsluiten van ernstige infecties wordt aanbevolen om < 20 mg/L voor CRP en < 0,5 ng/mL voor PCT aan te houden ('groen' alarmsymptoom).
De referentietest voor sepsis in de verschillende studies is onduidelijk. De optimale cut-off bepaald met de ROC-curve viel voor procalcitonine tussen de 0,5 en 6 ng/ml, en voor CRP tussen de 39 en 180 mg/L.
Soms zijn de CRP waardes matig verhoogd.
Een leefstijlinterventie naar gezonde, onbewerkte voeding met langzame koolhydraten gecombineerd met voldoende beweging is hierbij geadviseerd. Een lage CRP waarde in het bloed is gunstig, omdat dit wijst op geen tot minder ontstekingen in het lichaam.
CRP verhoogd
Een verhoogde CRP waarde brengt de aanwezigheid van een ontsteking in beeld. Oorzaak van de ontsteking kan bijvoorbeeld een hart- en vaatziekte, brandwonden, acute infectie, reumatoïde artritis , bacteriële infecties of blindedarmontsteking.
CRP is behulpzaam bij het opruimen van bacteriën zoals pneumococcen C, vandaar de naam. Het CRP-gehalte is ook verhoogd bij grote operaties en ernstige verwondingen. CRP wordt snel aangemaakt en weer afgebroken waardoor het een goede maat is voor het optreden en weer verdwijnen van een (acute) infectie (of verwonding).
De twee belangrijkste bloedonderzoeken om vast te stellen of er ontstekingen zijn en hoe hevig de ontstekingen zijn, zijn het onderzoek op de snelheid van de bloedbezinking en het onderzoek op de aanwezigheid van het zogeheten C-reactieve proteïne (CRP).
De ESR en/of de CRP-waarde worden dus gebruikt om het verloop van de reumatische ontstekingen te volgen en niet zozeer om de diagnose te stellen. Vaak zijn ESR en CRP namelijk niet of nauwelijks verhoogd terwijl er toch sprake kan zijn van reumatoïde artritis. Het bloed kan ook onderzocht worden op reumafactoren.
Er zijn vijf tekenen, of symptomen, die wijzen op een acute infectie: roodheid, warmte, zwelling, pijn en verminderd functioneren, zoals moeite hebben met het normaal bewegen van het gekwetste lichaamsdeel.
CRP wordt geproduceerd door de lever en afgegeven aan de bloedbaan. Na het ontstaan van een ontsteking neemt de hoeveelheid CRP in het lichaam al binnen een paar uur toe. Bij COVID-19 is CRP verhoogd. De toename van CRP wordt vaak al gezien voordat er duidelijke afwijkingen zijn waar te nemen door de huisarts.
N.v.t. N.v.t. CRP is een acute-fase eiwit dat binnen 6-8 uur na infectie verhoogd is. De halfwaardetijd van CRP is kort (9-12 uur) waardoor het snel reageert op veranderingen.
Een chronische ontsteking is echter niet helend voor ons lichaam maar juist destructief. Uiteindelijk leiden chronische ontstekingen tot beschadigingen van cellen en weefsels en tot een uitgeput immuunsysteem wat kan leiden tot een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zichzelf aanvalt.
En wat nog vervelender is: uitputting van cortisol ten gevolge van langdurige stress ondermijnt je immuunsysteem zodat je gevoeliger voor allerlei ontstekingen wordt.
Als u een sepsis heeft, wordt u zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht voor een behandeling. U moet snel vocht via een infuus krijgen. In het ziekenhuis krijgt u verschillende onderzoeken om erachter te komen wat de oorzaak is van de sepsis. Zoals bloedonderzoek en een longfoto.
Wat is niet gezond? Veel alcohol en sterke drank, suiker in eten en in drankjes zoals frisdrank en energydrank, fastfood zoals hamburgers met patat, mayonaise, veel dierlijke producten, en bewerkt eten zijn niet gezond en zorgen voor bacteriën die ontstekingen juist aanmoedigen.
Een acute ontsteking treedt meteen na de weefselbeschadiging op en duurt meestal niet langer dan enkele dagen. Van een chronische ontsteking is sprake als deze langer dan drie maanden aanhoudt.
Laaggradige ontstekingen worden ook wel stille ontstekingen genoemd, omdat ze vaak onopgemerkt blijven en zich langzaam kunnen opbouwen. Ze kunnen echter op de lange termijn aanzienlijke schade aanrichten in het lichaam en bijdragen aan de ontwikkeling van chronische aandoeningen.
Het C-reactieve proteïne is verhoogd bij acute ontstekingsprocessen, zoals bijvoorbeeld luchtweginfectie, urineweginfectie, appendicitis, cholecystitis, diverticulitis, etc.
Symptomen van een bacteriële infectie
Bloed, pus of slijm in de ontlasting. Koorts. Hoofdpijn. Uitputting en soms uitdroging.
koorts of juist een te lage temperatuur. een snelle ademhaling. een snelle hartslag. slaperig, verward of suf zijn.
