Wanneer je voorbereid bent op pijn, en die blijkt minder heftig dan verwacht, dan is het gevoel van opluchting zo groot dat de negatieve ervaring van pijn kan worden omgezet in sensatie, comfort of plezier. Zelfs kun je pijn als plezierig ervaren als het plotseling komt.
Pijn wordt door de International Association for the Study of Pain omschreven als "een onaangename zintuiglijke en emotionele ervaring geassocieerd met werkelijke of potentiële weefselschade, of beschreven in termen van dergelijke schade".
Volgens de onderzoekers verhoogt lichamelijke inspanning de hoeveel endorfine, het hormoon dat pijnsignalen onderdrukt. Synchroon bewegen zorgt voor een gevoel van verbondenheid. Ook dat verhoogt de hoeveelheid endorfines in je bloed. Kortom: intensief synchroon dansen helpt het beste.
Pijn ontstaat meestal door een beschadiging van het lichaam, bijvoorbeeld door een val, klap, kras, ontsteking, beknelling of overbelasting. Je voelt het meestal lokaal, op de plek waar het lichaam beschadigd is. Een tweede vorm van pijn wordt veroorzaakt door druk of schade aan het zenuwstelsel.
De lokale stammen houden er namelijk een vreemd overgangsritueel op na. Om 'man' te worden, moeten 'jongens' hun handen in handschoenen stoppen die gevuld zijn met kogelmieren. De beet van de kogelmier is de pijnlijkste ter wereld.
Pijn is dus eigenlijk een sensatie die in ons brein geregistreerd wordt. Deze pijn wordt beïnvloed door veel meer dan alleen de mate van dreigende weefselschade. Hoe wij hierover denken als artsen en fysiotherapeuten is in de laatste jaren behoorlijk veranderd.
Pijn is vervelend, maar soms ook heel nuttig. Pijn kan betekenen dat iets in het lichaam beschadigd is of wordt. Zoals bij een wond, ontsteking, ziekte of gebroken been. Pijn zorgt ervoor dat we iets doen om (meer) schade te voorkomen en het lichaam te laten genezen.
Dit komt doordat je gevoelszenuwen door de pijn gestimuleerd worden en een signaal naar je hersenen sturen. Je hersenen sturen vervolgens een signaal naar de traankliertjes in je ogen, waardoor er tranen gemaakt worden en je dus gaat huilen.
Vrijwel alle mensen met chronische pijn hebben ook vermoeidheidsklachten. Hoe komt dit? Pijn is een gewaarwording die erop gemaakt is je aandacht te vangen. Je onbewuste brein wil dat je iets aan de situatie doet om te pijn te doen ophouden.
Bij hypochondrie denkt u vaak dat u een erge ziekte heeft. U let steeds op uw lichaam en voelt daardoor van alles. Bij klachten die iedereen wel eens heeft, denkt u meteen dat u erg ziek bent. Bijvoorbeeld bij een steek, jeuk of kramp.
Pijn is (vaak) een signaal in uw lichaam dat ontstaat doordat er een beschadiging optreedt. Dit noemen we 'acute' pijn. Maar er hoeft niet altijd sprake te zijn van een beschadiging om pijn te hebben.
Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat mensen met liefdesverdriet ook daadwerkelijk fysieke pijn kunnen voelen. Dit komt omdat onze hersenen de emotionele pijn van het einde van een relatie op dezelfde manier registeren als fysieke pijn, zoals bijvoorbeeld je arm stoten.
Lichamelijke én psychische factoren
Chronische pijn kan ontstaan door lichamelijk letsel of een andere medische oorzaak, maar chronische pijnklachten kunnen ook ontstaan zonder dat er een duidelijke verklaring voor is. De aanhoudende pijn kan dan 'psychisch' zijn, maar dat is niet automatisch het geval.
Volgens sommige internetberichten bezorgt het ter wereld brengen van een kind de vrouw 57 'del'. Del zou hierbij een maat zijn om pijn te meten, met 45 del als de hoeveelheid die een menselijk lichaam redelijkerwijs kan verdragen en 57 del vergelijkbaar met het breken van twintig botten.
' Congenitale analgesie is, zoals de naam al doet vermoeden, een erg zeldzame aandoening. Dragers van deze (genetische) ziekte kunnen geen fysieke pijn voelen, waardoor ze vaak verwondingen oplopen zoals brandwonden, beenbreuken en andere blessures.
Het hangt wel van de situatie af hoe je omgeving reageert. Mensen die vaak huilen, bijvoorbeeld omdat ze in een depressie of burn-out zitten, geven aan dat ze bijna nooit opluchting voelen na een huilbui. Er wordt door hun omgeving dan ook minder troostend op hen gereageerd, omdat het te vaak gebeurt.
Het is wetenschappelijk bewezen dat huilen je een beter gevoel geeft. Er komen opgekropte emoties en energie los. Huilen kan ook helpen om hoge emotionele pieken en dalen beter te reguleren. Tranen helpen je daarnaast om uit het moment te komen als je te intens voelt.
Huilen is hard werk
Bij ieder mens is dat weer anders. Het lijdt echter geen twijfel dat verdriet een aanslag pleegt op je lichaam. Spieren, ademhaling, hart en de productie van tranen en snot vergen op zo'n moment extra energie.
Als je een pijnprikkel voelt, voel je deze met de sensorische zenuwen. Deze sturen dan een signalen door naar de hersenen. De hersenen sturen dan signalen terug naar de spieren om te bewegen (bijvoorbeeld je hand wegtrekken van een kokende waterketel). Pijn begint dus bij de zenuwen.
Iedereen ervaart pijn anders. Pijnbeleving is afhankelijk van verschillende factoren, waaronder: spanning, angst, sociaal-culturele factoren en biologische verschillen. Sommige mensen (bijvoorbeeld masochisten) houden echter van (bepaalde vormen) van pijn.
Uit een Amerikaans onderzoek zijn aanwijzingen naar voren gekomen dat een bepaald gebied in de hersenen betrokken is bij pijnbeleving en mogelijk pijn zelfs kan uitschakelen. Het gaat om de amygdala, een structuur die onder andere bekend staat om het reguleren van angst en angstreacties.
Wanneer je voorbereid bent op pijn, en die blijkt minder heftig dan verwacht, dan is het gevoel van opluchting zo groot dat de negatieve ervaring van pijn kan worden omgezet in sensatie, comfort of plezier. Zelfs kun je pijn als plezierig ervaren als het plotseling komt.
Dan is er maar één weg: de pijn in de ogen kijken en verdragen terwijl je er met je aandacht bij blijft. Het is nodig dat je onvoorwaardelijk 'ja' zegt tegen die pijn. Dat kan echter alleen als je de stilte in jezelf opzoekt om zo te kunnen voelen wat zich allemaal in je lichaam afspeelt.
Rouw uit zich vaak fysiek, doorgaans in de vorm van intense moeheid of pijn. Hongaars onderzoek vergeleek de klachten van bijna tweehonderd rouwenden met zo'n vierduizend niet-rouwenden. Hoofdpijn, borstpijn, duizeligheid en obstipatie bleken allemaal meer voor te komen onder de rouwenden.
