Reden waarom u zich verdrietig voelt
Het rouwen om een dierbare kan bijvoorbeeld overgaan in een depressie. Emotionele verwaarlozing gedurende uw kindertijd kan ook een depressie tot gevolg hebben. Erfelijkheid kan daarnaast een mogelijke oorzaak spelen bij depressie.
Verdriet is dus energie. Als je de emotie werkelijk wilt loslaten is het belangrijk om die emotie ook als energie te zien. En er dus niet alleen over te praten. Als je verdriet als energie beleeft en je jezelf toestaat om de energie van het verdriet werkelijk te voelen, dan kan het uit je lichaam, uit je hart, gaan.
Bij een plotseling verlies krijg je te maken met verschillende emoties. Zo kun je verdriet voelen, maar ook boosheid, ongeloof of schuld. Daarnaast brengt rouwen ook vermoeidheid, lichamelijke pijn en bijvoorbeeld hoofdpijn met zich mee.
Bovenrug: Verdriet
Opgekropt verdriet en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de bovenrug, vaak ter hoogte van het hart.
Start met mediteren en omarm je pijn
Laat je gedachtes gaan en observeer alles zonder er iets van te vinden: sensaties, gevoelens, geluiden… Je hebt niks nodig, alleen de stilte in jezelf. Start met kleine sessies van bijvoorbeeld 5 minuten en bouw dit langzaam op tot bijvoorbeeld 15 minuten.
Liefdesverdriet is soms zelfs gevaarlijk. In je brein kan liefdesverdriet namelijk dezelfde gevoelens en klachten opwekken als bij griep, depressie of zelfs een cocaïneverslaving. Dat betekent dat je van liefdesverdriet soms echt ziek wordt, en dat wil je natuurlijk niet.
Geluk is méér dan de afwezigheid van verdriet, omdat het gaat over een algemeen gevoel van voldoening in het leven. We kunnen geluk ervaren, én ons tegelijk verdrietig voelen.
Meestal wordt rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders, maar na een jaar voelen de meeste mensen zich beter. Soms gaat de rouw niet vanzelf over. Het is dan na een jaar nog (bijna) net zo erg als in het begin.
Een emotie zoekt altijd een uitweg, zoals water ook altijd blijft stromen. En desnoods een overstroming veroorzaakt als het niet anders kan. Als jij een emotie onderdrukt, kan deze je lichaam niet verlaten. En zal van zich laten spreken door middel van lichamelijke klachten en in het ergste geval zelfs ziekte.
Dan is er maar één weg: de pijn in de ogen kijken en verdragen terwijl je er met je aandacht bij blijft. Het is nodig dat je onvoorwaardelijk 'ja' zegt tegen die pijn. Dat kan echter alleen als je de stilte in jezelf opzoekt om zo te kunnen voelen wat zich allemaal in je lichaam afspeelt.
Als je vaak overvallen wordt door je tranen, kan het zijn dat je rondloopt met opgebouwde emoties of weggestopte gevoelens. Wat extra tijd nemen voor jezelf is dan ook erg belangrijk, verklaart de Amerikaanse psycholoog Pamela Rutledge aan Womansday. "Doe bijvoorbeeld mindfulness, ga wandelen of neem een warm bad.
Zoek afleiding: als je merkt dat je weinig controle hebt over je emoties, kan het helpen om meer aandacht aan je ademhaling te geven of de houding van je lichaam te veranderen. Iets anders gaan doen of jezelf afleiden kan ook helpen. Denk bijvoorbeeld aan iets vrolijks als je moet huilen.
Stress. Stress kan een oorzaak zijn van je huilbuien. Stress kun je ervaren door spanningen die optreden bij werkdruk, nare gebeurtenissen of iets wat je overkomt. Stress hoort nu eenmaal bij het leven, maar de hoeveelheid stress en hoe je hiermee omgaat bepalen de mate waarin de pijnlijke ervaringen je leven beheersen ...
van schrijver Oscar van den Boogaard: 'Je ouders verliezen is tragisch, je geliefde verliezen ondraaglijk, je kind verliezen het ergste wat er is. ' Toen Simon 23 was trof hij zijn jongere broer, 20 jaar oud, dood in bed aan – overleden na een epileptische aanval.
Je voelt je regelmatig overweldigd, wanhopig en pessimistisch. Je hebt het gevoel dat je een slachtoffer bent en dat je weinig tot geen mogelijkheden hebt om verandering tot stand te brengen. Je laat je leven steeds meer bepalen door je angsten en onzekerheden.
Je hartspieren kunnen tijdelijk verzwakken of zelfs verlammen door acute stress of heftige emoties, zoals rouw na het verlies van een dierbare. De klachten lijken op de symptomen van een hartaanval, zoals hevig zweten, druk op of pijn in de borst, benauwdheid, duizeligheid en misselijkheid.
Als je rouwt kun je je geruime tijd erg moe, futloos of passief voelen. Ook kun je symptomen ervaren zoals slaapproblemen, hoofdpijn, buikpijn, spierpijn, hartkloppingen of druk op de borst en gebrek aan eetlust. Het kan ook zijn dat je juist overactief bent om maar niet met het verlies bezig te hoeven zijn.
Je reageert soms alsof de traumatische gebeurtenis opnieuw plaatsvindt. Je voelt je erg angstig als je wordt geconfronteerd met iets wat met deze gebeurtenis in verband staat. De reacties kunnen zowel psychisch als lichamelijk van aard zijn, denk aan een snellere hartslag of ademhaling, trillen en zweten.
Verdriet is de sterkste emotie: het gevoel van haat duurt een uur en verdriet duurt zelfs vijf dagen. Waarom kun je je tot 240 keer langer verdrietig voelen dan dat je je schaamt, verrast, geïrriteerd of zelfs verveeld voelt?
