Kikkerdril zijn de eieren van kikkers die in klonten in ondiep water worden gelegd. De eieren ontwikkelen zich tot kikkervisjes die zich voeden met algen en planten. Na ongeveer drie maanden veranderen ze in volwassen kikkers.
Na ongeveer drie maanden zijn het niet langer visjes maar kikkers, ze moeten nu boven water komen om te ademen. Het is tijd om ze weer vrij te laten worden. Want in een echte sloot heeft een kikker het natuurlijk veel mee naar zijn zin.
Ze groeien echter snel; al in de eerste herfst na de metamorfose zijn ze al 3 tot 3,5 centimeter, het volgende jaar al 5 cm. De bruine kikker bereikt in de natuur een leeftijd van ongeveer 6 tot 8 jaar maar er zijn exemplaren beschreven van meer dan 10 jaar oud.
De kieuwen zitten dan binnenin het kikkervisje en staan met een soort buisje in contact met de buitenwereld. In de loop van de meimaand krijgen de kikkervisjes achterpoten en daarna voorpoten. Als de voorpoten te voorschijn komen, is de larf bijna in een jong kikkertje veranderd.
De bruine kikker eet voornamelijk ongewervelden als insecten (kevers, sprinkhanen, spinnen, mieren), wormen, duizendpoten en (naakt)slakken. Af en toe eet hij ook kleine gewervelde dieren zoals muizen en kleinere kikkers. Volwassen kikkers hoeven maar twee tot drie keer per week te eten.
Sommige volhouders willen ook nog wel eens op een zwoele zomeravond een eindje kwaken. De groene kikkers kwaken nooit het hele jaar. Maar ze kwaken wel vaak in periodes, waarin wij ook graag 's avonds buiten zitten en met de ramen open slapen.
ze kwaken om een vrouwtje te lokken voor de paring. Daarom hoor je het gekwaak vooral tussen mei en augustus: dan is het paarseizoen. Het geluid maakt de groene kikker met zijn kwaakblazen: de 'ballonnetjes' die tevoorschijn komen aan de zijkant van zijn kop.
Veelgestelde vragen over kikkerdril
De eieren ontwikkelen zich tot kikkervisjes die zich voeden met algen en planten. Na ongeveer drie maanden veranderen ze in volwassen kikkers.
Kikkers staan op het menu van reigers, ooievaars, buizerds, zwarte kraaien, ratten, egels, bunzings, hermelijnen, vossen en snoeken. Gelukkig hebben de meeste kikkers een goede camouflage-kleur.
Na ongeveer 6 weken krijgen ze achterpootjes en daarna komen de voorpootjes. Langzaam verdwijnt hun staart en krijgen ze longen. De kikkervisjes zijn kikkers geworden! Nu kunnen ze het water verlaten en hun eerste sprongetjes aan land zetten.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt.
Kikkervisjes eten algen uit het water waardoor het helderder blijft. Als er geen kikkers waren zouden er veel meer muggen zijn, denk hierbij vooral aan de malariamug. Omdat kikkers water direkt via hun huid opnemen zijn ze erg gevoelig voor verontreinigd water en kunnen ze als graadmeter voor het milieu dienen.
Geen zorgen, kikkerurine is niet gevaarlijk – tenzij je met een giftige soort te maken hebt. Een twintigtal seconden je handen wassen met zeep is wel aan te raden, omdat er bacteriën in de urine zitten die via kleine wondjes in je bloedsomloop kunnen terechtkomen. Een kikker oppakken doe je dus maar beter niet.
Het water is vertrouwd, maar het heeft ook de juiste pH-waarde en habitat-instellingen. Plus … je mag kikkers eigenlijk niet meer dan een kilometer verplaatsen van waar je ze gevonden hebt. Dus als je de eieren, kikkervisjes, of zelfs volwassen kikkers verplaatst, is het onwaarschijnlijk dat ze hun weg terugvinden.
Wanneer de kikkervisjes echt rond beginnen te zwemmen kan er een half tabletje gevoerd worden. Voer pas weer een half tabletje als het vorige op is. De kikkervisjes groeien snel en gaan ook meer eten. Geef dan 1 en later 2 tabletjes per keer.
De oudste kikker stamt uit het onder Trias tijdperk en is zo'n 250 miljoen jaar oud. De eerste Amfibie voorouders van de kikkers ontstond al in het boven Devoon tijdperk.
Kikkers vermijden zonlicht en trekken zich overdag terug.
Kikkers kruipen voor de winterslaap weg in een kuiltje of verlaten holletje van een ander dier of op de bodem van vijvers of sloten. Ze moeten ervoor zorgen dat het een vochtige plek is, anders drogen ze uit. Ze verstijven tijdens hun winterslaap, doordat de beestjes koudbloedig zijn.
Kikkerdril is vanaf eind maart tot en met juni in slootjes en vijvers in de natuur te vinden. Neem niet te veel mee naar huis, want het zijn altijd meer eitjes dan je denkt. Thuis kun je de dril in een aquarium of grote weckfles gevuld met leidingwater zetten.
De voortplanting
Het mannetje bevrucht de eitjes terwijl het vrouwtje ze legt. Al bevinden er onder de kikkers ook levendbarende soorten of paart het wijfje met verschillende mannetjes tegelijk . De moederkikker kan na de paring wel 4000 eitjes leggen.
Kikkers zijn ook kannibalistisch. Kikkervisjes eten elkaar als er te weinig voedsel is en volwassen kikkers eten ook wel eens een kleinere kikker.
Het verplaatsen van kikkers is in ons land strafbaar.
Via een speciale beweging brengt hij takjes in trilling. Op die manier geeft de kikker zijn soortgenoten informatie over status, motivatie en grootte. Veel dieren kunnen trillingen die zich via oppervlakten verplaatsen erg goed voelen.
Als het zo donker is dat wij mensen niets kunnen zien, blijken kikkers prima zicht te hebben en zelfs kleuren waar te kunnen nemen.
